نیم نگاه

یادم نیست تو چه کتابی خوندم که نوشته بود دعاهایی که ما در درگاه حق میکنیم اشتباهه.اشتباهاتی که شاید از تعصب و بیسوادی گذشتگان تا به امروز به ما رسیده است.

اگر امتحان داشته باشیم میگیم خدایا امتحان رو خوب بدیم و حتی بعد امتحان هم همین دعا رو میکنیم.عجیبه مگه خدا قراره واسه کسی که دعا میکنه و کسی که نمیکنه تبعیض قائل بشه این که عدالت پروردگار را زیر سوال میبره.اما اگه به جاش بگیم خدایا ارامشی بهمون عطا کن که مطالبی که خوندیم را فراموش نکنیم به نظرتون بهتر نیست تا اینکه قرار باشه یک کمک غیبی بهمون برسه.....دعا.خوبه اما به حق، به درستی، و با عدالت....شاید نظر من درست نباشه نمیدونم.

این ها رو گفتم تا به این مطلب برسم چقدر این تعصبات و دیگاه ها عزت نفس را از ما گرفته ....کاش به جای تعصبات کهن به دنبال رسیدن به افکار والا و نگاه های درست و رفتار های دوستانه و عدالت گونه بودیم تا شاید در یک هفته با دو عکس متفاوت با ارزش ها روبرو نشویم که بعدا به خودمون بگبم وای بر ما...فرستادن بچه های مردم به نبرد برای اسلام و خودتون نشسته و تکیه بر منصب قدرت.....درداور است واقعیتی تلخ در پس حقیقتی گنگ....

خطی از حریق یادها...