رویای تبت نوشته فریبا وفی

قسمتهایی از کتاب:

یک روز از سرِ بی کاری به بچه های کلاس گفتم،انشایی بنویسند با این عنوان که:"فقر بهتر است یا عطر؟"
قافیه ساختن از سرگرمی هایم بود. چند نفری از بچه ها نوشتند "فقر". از بین علم و ثروت همیشه علم را انتخاب می کردند. بررسی از مرجع نوشته طبق کپی رایت بودند که "فقر" خوب است چون چشم و گوش آدم را بازمی کند و او را بیدار نگه می دارد ولی عطر، آدم را بیهوش و مدهوش می کند."عادت کرده بودند مجیز فقر را بگویند چون نصیبشان شده بود.
فقط یکی از بچه ها بررسی از مرجع نوشته طبق کپی رایت بود "عطر". انشایش را هنوز هم دارم. جالب بود. نوشته بود :"عطر حس هایی را در آدم بیدار می کند که فقر آن ها را خاموش کرده است".

مردهای من عاشق نمی شدند . دم دست بودند ولی مال من نبودند . با آمدنشان این حس گزنده به سراغت می آمد که یک روز می روند و وقت رفتنشان می دانستی مرده هایی هستند که توانایی فکر کردن به بازمانده ها را ندارند

تجربیات آدم خیلی مهم است . وقتی چشمت به روی زندگی باز می شود و آن را برای اولین بار می فهمی ، دیگر نمی توانی جور دیگری فکر کنی . اگر آن یک بار آسیب ببینی زندگی برای همیشه طعم واقعی اش را از دست می دهد . دیگر نمی توانی به دنیا مثل چیز باارزشی نگاه کنی .

صادق از آدم هایی است که بار اول دیده نمی شوند . ذره ذره کشف می شوند . روز اولی که دیدمش آن قدر ساده و مختصر حرف زد که فکر کردم چیزی بارش نیست . بر عکس جاوید که می توانست توجه همه را فوری به خودش جلب کند ، او حتی دیده نمی شد .